Θεοί,Ήρωες,Μύθοι Ελληνική Μυθολογία Ομηρικά Έπη,Εκστρατείες

Στην ελληνική μυθολογία, η Αταλάντη ήταν ηρωίδα μια όμορφη, δυνατή και ταχύτερη από όλους τους θνητούς δρομείς. Συμμετείχε στο ταξίδι με τον Ιάσονα και τους Αργοναύτες για την απόκτηση του χρυσομάλλου δέρατος. Ωστόσο, είναι πιο γνωστή για τις περιπέτειές της μετά το ταξίδι. Αυτές περιλαμβάνουν το κυνήγι του Καλυδώνιου κάπρου, τον αγώνα με τον Ιππομένη και την ανάρμοστη συμπεριφορά της σε ένα ναό του Δία.

Η προέλευση της μυθικής Αταλάντης παραμένει αβέβαιη. Ορισμένες ιστορίες ισχυρίζονται ότι ήταν η κόρη του Σχοινέα από τη Βοιωτία, ενώ άλλες αναφέρουν ως πατέρα τον Ίασο από την Αρκαδία. Επίσης, υπάρχουν ένδειξεις ότι η μητέρα της θα μπορούσε να ήταν μια σύντροφος της θεάς Αρτέμιδος. Ανεξάρτητα από τους γονείς της, ο μύθος αφηγείται μια δραματική παιδική ηλικία για την Αταλάντη. Όταν γεννήθηκε, ο πατέρας της απογοητεύτηκε τόσο πολύ που εγκατέλειψε το μωρό στο δάσος. Εκεί, την βρήκε μια αρκούδα που την γαλούχησε και την μεγάλωσε. Κάποιο διάστημα αργότερα, κυνηγοί ανακάλυψαν την αρκούδα να θηλάζει το μωρό και την πήραν για να την ανατρέψουν οι ίδιοι. Η Αταλάντη, καθώς μεγάλωνε, αναπτύχθηκε σε μια εξαιρετική τοξότρια και ικανότατη κυνηγός.

Ορισμένοι ερευνητές υποστηρίζουν ότι ο μύθος της Αταλάντης αντανακλά την αντίληψη των αρχαίων Ελλήνων για την ανισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών. Παράλληλα, η ιστορία της Αταλάντης μοιάζει με τη ζωή πολλών μυθικών ηρώων. Παραδείγματος χάριν, ο Πάρις, ο Οιδίποδας και ο Ορέστης εγκαταλείφθηκαν ή απορρίφθηκαν σε νεαρή ηλικία, αλλά επιζήσαν, πέτυχαν και πραγματοποίησαν τις επιθυμίες ή τους φόβους που ώθησαν τους γονείς τους να τους εγκαταλείψουν.

Η Αταλάντη, αντίστοιχα, όχι μόνο έγινε ισχυρή και επιτυχημένη όπως θα ήταν ένας γιος, αλλά αρνήθηκε και τη θηλυκότητά της, απορρίπτοντας την ιδέα του γάμου. Ως προς τη χρονολογία, η Αταλάντη ανήκει στη γενιά πριν από τον Τρωικό πόλεμο και συμμετείχε σε δύο σπουδαίες ηρωικές αποστολές της εποχής: την αναζήτηση του χρυσόμαλλου δέρατος με τους Αργοναύτες και το κυνήγι του Καλυδώνιου κάπρου.

Μετά την περιπέτεια με το χρυσόμαλλο δέρας, η Αταλάντη ανέλαβε τον κεντρικό ρόλο στο κυνήγι του Καλυδώνιου κάπρου. Όταν ο βασιλιάς της Καλυδώνας, Οινέας, προσέβαλε την Αρτέμιδα αρνούμενος να της προσφέρει θυσία, η θεά έστειλε έναν φοβερό αγριογούρουνο που κατέστρεψε την πόλη. Ο Μελέαγρος, γιος του Οινέα, ένας νεαρός Αργοναύτης, κάλεσε τους πρώην συντρόφους του, συμπεριλαμβανομένης της Αταλάντης, να τον βοηθήσουν να σκοτώσει το αγριογούρουνο.

Κατά τη διάρκεια της κυνηγετικής αναμέτρησης, η Αταλάντη πρώτη πλήγωσε τον κάπρο με ένα βέλος στο κεφάλι, αποσπώντας το πρώτο αίμα. Αν και η πληγή δεν του άφησε τη ζωή, το επισφράγισε για τους υπόλοιπους ως εύκολο θήραμα, με τον Μελέαγρο να δίνει το θανάσιμο χτύπημα. Η ατρόμητη Αταλάντη συνέβαλε στη νίκη επιδεικνύοντας την εξαιρετική της ικανότητα στην τοξοβολία και αποδεικνύοντας τη θέλησή της να συμβάλλει στην επίτευξη του στόχου.

Ο Μελέαγρος απένειμε το δέρμα του αγριόχοιρου στην Αταλάντη, αλλά αυτό προκάλεσε οργή στους υπόλοιπους κυνηγούς, ειδικά στους θείους του Μελέαγρου, τον Πλήξιππο και τον Τοξέα. Αυτοί δεν πίστευαν ότι μια γυναίκα θα έπρεπε να τιμηθεί με τέτοιο βραβείο. Ένας άγριος καυγάς ακολούθησε και ο Μελέαγρος σκότωσε τους δύο θείους του. Αυτό θα αποδεικνυόταν μοιραίο για τον Μελέαγρο.

Ο ήρωας γεννήθηκε με μια κατάρα από τις Μοίρες, τρεις γυναίκες που ελέγχουν το πεπρωμένο. Οι Μοίρες εμφανίστηκαν στη μητέρα του Μελέαγρου, Αλθαία, και προέβλεψαν ότι ο γιος της θα ζούσε μόνο όσο καιρό θα καίγονταν το κούτσουρο που τη στιγμή εκείνη ήταν στο τζάκι. Η Αλθαία αμέσως το αφαίρεσε από τη φωτιά και το έκρυψε για να προστατέψει τον Μελέαγρο.

Όταν η Αλθαία άκουσε ότι ο γιος της είχε σκοτώσει τα αδέλφια του, οργισμένη έριξε το μοιραίο κούτσουρο πίσω στη φωτιά, προκαλώντας τον θάνατο του Μελέαγρου.

Η επιτυχία της Αταλάντης στο κυνήγι του Καλυδώνιου κάπρου οδήγησε στη συμφιλίωσή της με τον πατέρα της, τον Σχοινέα ή Ίασο. Όπως οι περισσότεροι πατέρες στην αρχαία Ελλάδα, είτε πραγματικοί είτε μυθικοί, ο Σχοινέας ή Ίασος είχε την κοινωνική υποχρέωση να βρει έναν σύζυγο για την κόρη του. Ωστόσο, η Αταλάντη απέρριψε την ιδέα του γάμου, πιθανώς λόγω ενός χρησμού που είχε λάβει από έναν μάντη.

Οι θεοί σπάνια αποδέχονταν μια γυναίκα που αρνούνταν τον γάμο, επομένως για να καταπραΰνει τους θεούς και τον πατέρα της, συμφώνησε να παντρευτεί υπό έναν όρο. Ο άντρας που θα την παντρεύοταν θα έπρεπε να τη νικήσει σε έναν αγώνα δρόμου, αλλά αν έχανε θα έπρεπε να θανατωθεί. Η Αταλάντη, που ήταν η γρηγορότερη γυναίκα στη γη, πάντα κέρδιζε τους αγώνες, ακόμη και όταν έδινε στους αντιπάλους της προβάδισμα. Ο αριθμός των νεκρών μνηστήρων συνεχώς αυξανόταν. Τέλος, Ιππομένης (ή Μελανίων), που είχε ερωτευθεί την όμορφη Αταλάντη, ανέλαβε την πρόκληση.

Στη διάρκεια αυτού του αγώνα, η Αφροδίτη, η θεά του έρωτα, είχε κουραστεί από τον θανάσιμο αγώνα της Αταλάντης και αποφάσισε να βοηθήσει τον Ιππομένη. Έτσι, έδωσε στον Ιππομένη τρία χρυσά μήλα από τον κήπο των Εσπερίδων, οι οποίες ήταν παρθένες κορίτσια που φρόντιζαν ένα μαγικό δέντρο. Κατά τη διάρκεια του αγώνα, ο Ιππομένης πέταγε κάθε μήλο ακριβώς λίγο μπροστά από την Αταλάντη, προκειμένου να τραβήξει την προσοχή της και να την καθυστερήσει. Με αυτόν τον τρόπο, τρεις φορές η Αταλάντη επιβράδυνε αρκετά για να επιτρέψει στον Ιππομένη να κερδίσει τον αγώνα. Έτσι, η Αταλάντη κράτησε τον λόγο της και παντρεύτηκε τον Ιππομένη.

Μετά τον γάμο, η Αφροδίτη εξοργίστηκε γιατί ο Ιππομένης δεν την ευχαρίστησε για τα χρυσά μήλα που του έδωσε. Έτσι, αποφάσισε να εκδικηθεί το ζευγάρι. Ρίχνοντας ένα μαγικό ξόρκι, ανάγκασε τους νεόνυμφους να κάνουν έρωτα στο ναό του Δία. Όταν ο Δίας είδε αυτό το παράβολο στον ναό του, τους τιμώρησε μεταμορφώνοντας τον Ιππομένη σε λιοντάρι και την Αταλάντη σε λέαινα.

Μια άλλη εκδοχή του μύθου λέει ότι το ζευγάρι έλαβε αμάρτημα στο ναό της Ρέας, της μητέρας των θεών. Αυτή η παράβαση οδήγησε στη μεταμόρφωσή τους σε λιοντάρια και στην υποχρέωσή τους να υπηρετούν τη Ρέα για πάντα, ζωντανεύοντας στο άρμα της.