Ηχώ
Η μυθική φωνή που αντηχεί στην ελληνική μυθολογία.
Η Ηχώ ήταν μία νύμφη, και ο μύθος της προσπαθεί να εξηγήσει το φαινόμενο της ηχούς, ενώ ταυτόχρονα αναδεικνύει την κατάλληλη γυναικεία συμπεριφορά στην αρχαία Ελλάδα.
Υπάρχουν πολλές εκδοχές της ιστορίας της Ηχούς. Στην πρώτη από αυτές, προξένησε την οργή της Ήρας, ενώ σε μια δεύτερη ερωτεύτηκε αιώνια τον πιο όμορφο άνδρα της αρχαιότητας, τον Νάρκισσο. Η Ηχώ, ως ακόλουθος της Ήρας, είχε την υποχρέωση να υπηρετεί τη βασίλισσα των θεών με πίστη και αφοσίωση. Ωστόσο, αναγκάστηκε από τον Δία να καλύψει τις απιστίες του, προσφέροντας ατελείωτες ομιλίες στην Ήρα. Όταν η θεά ανακάλυψε την απάτη, καταράστηκε την Ηχώ, οπότε η νύμφη έχασε τη δυνατότητα να εκφράζει τις δικές της σκέψεις, αλλά μπορούσε μόνο να επαναλαμβάνει τα λόγια των άλλων. Στη μυθολογία, η τιμωρία αυτή είναι ανάλογη της πράξης της ύβρεως: επειδή η Ηχώ παραβίασε τα καθήκοντά της έναντι του Δία, η τιμωρία της ήταν να εξαρτάται από άλλους για να εκφράσει τον λόγο της.
Στη δεύτερη εκδοχή της ιστορίας, η νύμφη παρακολουθούσε κρυφά τον Νάρκισσο κατά τη διάρκεια του κυνηγιού του στο δάσος. Ο έρωτας της για αυτόν ήταν ισχυρός, αλλά λόγω της κατάρας της Ήρας, μπορούσε μόνο να επαναλαμβάνει τα λόγια του Νάρκισσου. Όταν προσπάθησε να πλησιάσει τον κυνηγό, εκείνος την απέρριψε. Με πληγωμένη καρδιά, η νύμφη απομακρύνθηκε βαθιά μέσα στο δάσος, όπου πέρασε την υπόλοιπη ζωή της θρηνώντας για τον Νάρκισσο, μέχρι που το μόνο που έμεινε ήταν ο επαναλαμβανόμενος ήχος της φωνής της.
Ένας από τους πιο γνωστούς μύθους είναι εκείνος του Πάνα και της Ηχούς, ο οποίος περιγράφεται από τον αρχαίο συγγραφέα Λόγγο, που έζησε στον 3ο αιώνα μ.Χ. Στην ιστορία αυτή, η Ηχώ απέρριψε τον έρωτα του θαυμαστή της. Ο Παν, ο θεός των βοσκών και των κοπαδιών, εμφανίζεται ως μισός άνθρωπος και μισός τράγος. Η Ηχώ, πέρα από την ομορφιά της, διέθετε μια γλυκιά τραγουδιστή φωνή και έπαιζε πολλά μουσικά όργανα. Παρόλο που ο Παν είναι θεός, η Ηχώ απέρριψε τα αισθήματά του, πράγμα που τον εξόργισε. Αυτό οδήγησε στην επίθεση από έναν όχλο βοσκών, οι οποίοι λίντσαραν την Ηχώ, αφήνοντας μόνο τον ήχο της φωνής της στο δάσος.
Σε αυτήν την εκδοχή, το παράπτωμα της Ηχούς δεν ήταν ότι προσπάθησε να προσεγγίσει έναν άνδρα, αλλά ότι δεν ανταποκρίθηκε όπως θα έπρεπε στις επιθυμίες ενός άνδρα. Ωστόσο, αυτή η ακραία άγρια ιστορία αναφέρεται από τον συγγραφέα ως μέρος ενός μεγαλύτερου μύθου, που περιλάμβανε την ωρίμανση μιας κοπέλας με το όνομα Χλόη. Συχνά, αυτή η ωρίμανση συμβολιζόταν με τη μεταμόρφωση του κοριτσιού, όπως να γίνεται δέντρο ή πηγή. Την ιστορία της Ηχούς αφηγήθηκαν στην Χλόη ως ένα δραματικό στοιχείο για να τονίσουν την ευτυχή κατάληξη του δικού της έρωτα με έναν νεαρό άνδρα με το όνομα Δάφνις.