Θεοί,Ήρωες,Μύθοι Ελληνική Μυθολογία Ομηρικά Έπη,Εκστρατείες

Κοντά στο Άργος και την Τίρυνθα υπήρχε μια λίμνη που ονομαζόταν Λέρνα. Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι αυτή η λίμνη εκτεινόταν μέχρι τον Άδη. Μέσα στα νερά της και στις ρίζες των τεράστιων πλατανιών ζούσε ένα φρικτό φίδι με εννέα κεφάλια, γνωστό ως η Λερναία Ύδρα. Κατά τις νύχτες, η Ύδρα αναδύονταν από τη λίμνη και επιτίθετο σε ζώα. Οι κάτοικοι της περιοχής απέφευγαν να την αντιμετωπίσουν λόγω του κινδύνου που αντιπροσώπευε. Πίστευαν ότι η Ύδρα ήταν κόρη της Έχιδνας και αδελφή του λιονταριού της Νεμέας, και αν της κόβανε μία κεφαλή, θα φύτρωναν δύο νέες στη θέση της.

""Θέλω να σκοτώσεις τη Λερναία Ύδρα," είπε ο Ευρυσθέας στον Ηρακλή μετά από πολύ καιρό. "Αυτός θα είναι ο δεύτερος άθλος σου."

Αυτή τη φορά, ο Ηρακλής πήρε μαζί του τον αγαπημένο του ανιψιό, τον Ιόλαο, που ήταν γιος του αδελφού του Ιφικλή. Φτάνοντας στην όχθη της λίμνης, είδαν το φρικτό φίδι να ταράζει τα νερά και να κρύβεται στη φωλιά του, ανάμεσα στις ρίζες των δέντρων.

"Πρέπει να το βγάλουμε από εκεί," είπε ο Ηρακλής, και ανάψε μια μεγάλη φωτιά με τη βοήθεια του Ιόλαου.

"Πώς θα το αντιμετωπίσουμε στη φωλιά του;" ρώτησε ο Ιόλαος, που έχασε την ψυχραιμία του αντικρίζοντας το φρικτό ερπετό. "Αν μπούμε στη λίμνη, η Ύδρα θα μας αρπάξει εύκολα και θα μας παρασύρει στο βυθό."

"Μην ανησυχείς, δεν πρόκειται να μπούμε στη λίμνη, Ιόλαε," απάντησε ο Ηρακλής. "Φρόντισε να φουντώσει η φωτιά, και θα δεις πώς θα απαλλαγούμε από τη Λερναία Ύδρα.

Ο Ιόλαος μετέφερε με προσοχή μεγάλα κομμάτια ξύλου και τα έριξε στην αναμμένη φωτιά, ενώ ο Ηρακλής τοποθέτησε τα σιδερένια βέλη του ανάμεσα στις φλόγες. Όταν τα βέλη πύρωσαν και γίνανε κόκκινα, ο Ηρακλής τα εκτόξευσε ένα-ένα με το τόξο του μέσα στη φωλιά της Ύδρας. Το φρικτό νερόφιδο, που δεν άντεχε στην θερμότητα, αναγκάστηκε να βγει από τη φωλιά του. Τότε ο ατρόμητος Ηρακλής άρπαξε το τσεκούρι που είχε μαζί του και επιτέθηκε σθεναρά στο τέρας της λίμνης. Η Ύδρα επιχείρησε να χτυπήσει τον Ηρακλή με τα εννέα κεφάλια της, αλλά ένα από τα κεφάλια της κόπηκε τελείως από το αιχμηρό τσεκούρι. Στον τόπο του κομμένου κεφαλιού βγήκανε δύο νέα!

Ωστόσο, ο Ηρακλής δεν ήταν μόνο ανδρείος, ήταν και έξυπνος.

"Φέρε γρήγορα ένα κομμάτι ξύλο που να φλέγεται!" είπε στον Ιόλαο. "Κάθε κεφάλι που θα κόβω, θα το καίω με τη φωτιά για να μην αναπτυχθούν νέα στη θέση τους."

Και έτσι έγινε. Ο Ιόλαος τοποθέτησε το φλεγόμενο ξύλο στη θέση του δεύτερου κεφαλιού που κόπηκε από τον Ηρακλή, και αυτή τη φορά δεν φύτρωσαν άλλα κεφάλια.

Τα κεφάλια της Ύδρας κόπηκαν ένα-ένα. Μετά από αυτό, έμεινε μόνο το μεγάλο και αθάνατο κεφάλι. Και αυτό κόπηκε από τον Ηρακλή, που το έθαψε βαθιά στο έδαφος για να μην μπορέσει να βρει τρόπο και αναδυθεί στην επιφάνεια.

Όταν ο Ηρακλής επέστρεψε στην Τίρυνθα, ο Ευρυσθέας δεν μπορούσε να πιστέψει ότι έβλεπε μπροστά του ζωντανό τον Ηρακλή. Ήταν βέβαιος ότι αυτή τη φορά ο ήρωας δεν θα τα κατάφερνε και θα τον είχε πνίξει η Ύδρα στα νερά της Λέρνας.

-Πώς κατάφερες να επιστρέψεις ζωντανός; τον ρώτησε. Ή... μήπως φοβήθηκες και δεν πήγες καθόλου στη Λέρνα;

-Η Ύδρα δεν υπάρχει πλέον," του εξήγησε ο Ηρακλής. "Στην όχθη της Λέρνας μπορείς να βρεις τα κομμένα κεφάλια της."

Παρόλα αυτά, ο βασιλιάς της Τίρυνθας εξακολουθούσε να ετοιμάζει ακόμα πιο επικίνδυνες προκλήσεις για τον Ηρακλή. Και πίστευε ότι σίγουρα, σε κάποια από αυτές, ο ήρωας θα έχανε τη ζωή του.