Θεοί,Ήρωες,Μύθοι Ελληνική Μυθολογία Ομηρικά Έπη,Εκστρατείες

Το βουνό του Ερύμανθου, που βρίσκεται στα σύνορα της Αρκαδίας και της Ηλείας, κατοικούνταν από έναν φοβερό κάπρο με το όνομα "Ο κάπρος του Ερύμανθου". Αυτό το αγριογούρουνο ήταν τεράστιο, είχε τρομακτικά χαυλιόδοντα και προκαλούσε μεγάλες ζημιές στους γεωργούς καταστρέφοντας τα σπαρτά τους. Πολλοί κυνηγοί προσπάθησαν να τον σκοτώσουν, αλλά απέτυχαν και πολλοί από αυτούς βρήκαν τραγικό θάνατο από τα δόντια του κάπρου.

Ο Ευρυσθέας, επιλέγοντας τον κάπρο του Ερύμανθου για τον τέταρτο άθλο του Ηρακλή, τον παρακάλεσε να τον φέρει ζωντανό στην Τίρυνθα για να αποδείξει ότι τον έχει νικήσει. Ήξερε ότι ήταν εύκολο για τον Ηρακλή να τον σκοτώσει με βέλη ή με το ρόπαλό του, αλλά απαιτούσε να τον αιχμαλωτίσει ζωντανό. Έτσι, ο Ευρυσθέας σχεδίασε μια παγίδα γνωρίζοντας ότι ο κάπρος θα αντισταθεί και θα προσπαθήσει να τον σκοτώσει.

Ο Ηρακλής ξεκίνησε το ταξίδι για τον Ερύμανθο, αφήνοντας την Τίρυνθα, και χρειάστηκε πολλές μέρες για να φτάσει εκεί. Καθώς διέσχιζε ένα από τα πυκνά δάση του βουνού, συνάντησε μερικούς Κένταυρους, πλάσματα με το άνω μέρος ανθρώπου και το κάτω μέρος άλογου, που ζούσαν εκεί. Ήταν γνωστό ότι οι κένταυροι μισούσαν τους ανθρώπους.

Ο Ευρυσθέας είχε σχεδιάσει αυτήν την παγίδα, γνωρίζοντας ότι ο Ηρακλής θα αντιμετωπίσει τους φοβερούς Κένταυρους στον δρόμο του. Πίστευε ότι ο Ηρακλής δεν θα μπορούσε να επιβιώσει και ότι ο κάπρος θα τον σκότωνε, όπως είχαν κάνει με πολλούς άλλους που είχαν πέσει θύματά τους.

Ωστόσο, και σε αυτήν την περίπτωση ο Ευρυσθέας απέτυχε. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι ένας Κένταυρος με το όνομα Φόλος ήταν ευτυχής να φιλοξενήσει τον Ηρακλή στη σπηλιά του. Φρόντισε να ψήσει κρέας για τον ξένο του πάνω στη φωτιά, ενώ μέχρι τότε ο Ηρακλής το κατανάλωνε ωμό. Στην άκρη της σπηλιάς, υπήρχε μια στάμνα γεμάτη μυρωδάτο κρασί. Άνοιξαν τη στάμνα και άρχισαν να πίνουν. Η μυρωδιά του κρασιού ήταν τόσο ισχυρή που την άκουσαν και οι άλλοι Κένταυροι, οι οποίοι τρέξανε να πιούνε κι αυτοί. Λόγω της έλλειψης κρασιού, οι Κένταυροι, εξαγριωμένοι, αποφάσισαν να σκοτώσουν τον Φόλο και τον Ηρακλή. Έτσι ξεκίνησε μια άγρια μάχη μεταξύ τους. Ο Ηρακλής κατάφερε να εξοντώσει τους Κενταύρους, αλλά κατά λάθος σκότωσε τον φίλο του Φόλο με ένα δηλητηριασμένο βέλος από το αίμα της Ύδρας.

Την επόμενη ημέρα, με την αυγή, ο Ηρακλής έθαψε τον Φόλο και ξεκίνησε να βρει τον επικίνδυνο κάπρο. Έπρεπε να τον αναζητεί για αρκετές ώρες, μέχρι που σε μια χιονισμένη πλαγιά, κατάφερε να εντοπίσει τα ίχνη του αγριόχοιρου. Τα ακολούθησε και σύντομα βρέθηκε μπροστά του. Ο κάπρος του Ερύμανθου, αντιληφθείς τον Ηρακλή, προσπάθησε να διαφύγει, αλλά ο ήρωας μας, κρατώντας ένα σχοινί, το πέταξε με επιδεξιότητα και με μια λαβή του κράτησε σφιχτά τον κάπρο από το κεφάλι του. Η λαβή σαν τανάλια έσφιξε γύρω από τον λαιμό του και τον κράτησε ακίνητο. Έτσι, ο Ηρακλής, δεσμεύοντας και τα πόδια του κάπρου, τον φόρτωσε στην πλάτη του και ξεκίνησε προς την Τίρυνθα.

Μερικές μέρες αργότερα, όταν ο Ευρυσθέας είδε τον Ηρακλή να φθάνει στο παλάτι με τον κάπρο στον ώμο του, δεν μπορούσε να πιστέψει στα μάτια του. Ακόμα μία φορά, ο Ηρακλής είχε ξεφύγει από τον κίνδυνο. Ακόμα μία φορά, η τύχη του είχε βοηθήσει.

Κατά την περίοδο αυτή, λέγεται ότι ο Ηρακλής συμμετείχε στην Αργοναυτική εκστρατεία, όπου συγκεντρώθηκαν οι περισσότεροι ήρωες της εποχής υπό την ηγεσία του Ιάσονα. Ωστόσο, λόγω του θεϊκού βάρους του Ηρακλή, η Αργώ καθυστέρησε στην πλεύση της, και οι σύντροφοί του αποφάσισαν να τον εγκαταλείψουν στη Μικρά Ασία. Κάποιοι άλλοι μύθοι υποστηρίζουν ότι στις ακτές της Μυσίας, ο Ύλας, ένας φίλος του Ηρακλή, πήγε να αναζητήσει νερό. Εκεί, όμως, παρασύρθηκε από τις νύμφες του νερού και εξαφανίστηκε στα βάθη μιας πηγής. Ο Ηρακλής ήταν απελπισμένος, ψάχνοντας παντού να τον βρει, αλλά μάταια. Οι Αργοναύτες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τον ήρωα και να συνεχίσουν το ταξίδι τους χωρίς αυτόν.