Θεοί,Ήρωες,Μύθοι Ελληνική Μυθολογία Ομηρικά Έπη,Εκστρατείες

Στα βορειοανατολικά σύνορα της Αρκαδίας βρισκόταν μια λίμνη γνωστή ως λίμνη του Στύμφαλου. Εκεί, μεταξύ των πυκνών δέντρων και θάμνων στις όχθες, ζούσαν παράξενα και επικίνδυνα πουλιά που μοιάζανε με κότες. Οι ντόπιοι τα αποκαλούσαν Στυμφαλίδες Όρνιθες. Αυτά τα πτηνά είχαν αιχμηρά φτερά και σιδερένια ράμφη. Τα νύχια τους ήταν μακριά και αιχμηρά, και αυτά τα πλάσματα τρέφονταν με ανθρώπινη σάρκα. Λόγω αυτού, κανένας από τους κατοίκους της περιοχής δεν τολμούσε να πλησιάσει τη λίμνη.

"Έχεις ακούσει για τις Στυμφαλίδες Όρνιθες;" ρώτησε μια μέρα ο Ευρυσθέας τον Ηρακλή.

"Και ποιος δεν έχει ακούσει για αυτά τα ανθρωποφάγα πουλιά;" του απάντησε ο Ηρακλής.

"Αυτός θα είναι ο επόμενος σου άθλος, Ηρακλή. Θα πας στη λίμνη του Στύμφαλου και θα εξοντώσεις τις Στυμφαλίδες Όρνιθες."

Την επόμενη μέρα, ο Ηρακλής ξεκίνησε αμέσως να πραγματοποιήσει τον πέμπτο του άθλο. Κατανοούσε ότι αυτή θα ήταν η πιο επικίνδυνη αποστολή που είχε αναλάβει μέχρι τότε. Τα τρομερά αυτά πουλιά φημολογούνταν ότι προστατεύονταν από τον θεό του πολέμου, Άρη. Θα μπορούσε ο Ηρακλής να τα νικήσει;

Ο Ηρακλής έφτασε στη λίμνη του Στύμφαλου και είδε πολλά πουλιά να πετούν γύρω του. Ωστόσο, οι Στυμφαλίδες Όρνιθες είχαν εξαφανιστεί. Ο ήρωας μας στάθηκε απορημένος στην όχθη, όταν ξαφνικά μια πολύ όμορφη γυναίκα εμφανίστηκε μπροστά του.

Η γυναίκα χαμογέλασε και πλησίασε προς αυτόν. Ο Ηρακλής ξαφνιάστηκε. Πώς είχε βρεθεί αυτή η γυναίκα εκεί κοντά στη λίμνη; Κανείς από τους ντόπιους δεν τόλμαγε να πλησιάσει, καθώς θα τους απειλούσαν τα ανθρωποφάγα πτηνά. Ίσως ήταν ξένη και δεν γνώριζε τον κίνδυνο που αντιμετώπιζε. "Ποια είσαι;" την ρώτησε ο Ηρακλής.

-Είμαι η θεά Αθηνά, του είπε η γυναίκα, Ηρακλή. Σε απασχολεί τίποτα;

-Ναι, απάντησε ο Ηρακλής, ήρθα να σκοτώσω τις Στυμφαλίδες, αλλά δεν τις βλέπω.

-Βρίσκονται κρυμμένες ανάμεσα στα πυκνά κλαδιά των δέντρων," του εξήγησε η Αθηνά, "δε βγαίνουν γιατί σε φοβούνται. Αλλά μην ανησυχείς. Θα σε βοηθήσω εγώ να τις βγάλεις. Πάρε αυτά τα κρόταλα. Τα έχει φτιάξει ο θεός Ήφαιστος. Κάνουν έναν κρότο σαν τις κραυγές των Στυμφαλίδων. Όταν τον ακούσουν, θα ξεγελαστούν και θα βγουν."

Του έδωσε τα κρόταλα και η Αθηνά έγινε άφαντη. Ο Ηρακλής τότε άρχισε να τα χτυπά. Δεν πέρασαν ούτε δύο λεπτά, όταν από τα πυκνά φύλλα οι Στυμφαλίδες ξεγελάστηκαν και βγήκαν. Το φτεροκόπημά τους θα μπορούσε να φοβίσει ακόμα και τον πιο γενναίο άνθρωπο. Όμως, ο Ηρακλής δεν φοβήθηκε. Άφησε τότε τα κρόταλα, τέντωσε το τόξο του και άρχισε να ρίχνει βροχή βελών.

Οι ανθρωποφάγες Στυμφαλίδες Όρνιθες άρχισαν να πέφτουν νεκρές η μια πίσω από την άλλη. Πολύ λίγα πτηνά κατάφεραν να γλυτώσουν και πέταξαν μακριά αναζητώντας καταφύγιο στο νησί του Άρη που βρισκόταν στον Εύξεινο Πόντο. Εκεί τα συνάντησε αργότερα ο Ιάσονας με τους συντρόφους του κατά την Αργοναυτική εκστρατεία.

Ο Ηρακλής μάζεψε τις νεκρές Όρνιθες, τις φορτώθηκε στην πλάτη του και τις πήγε στην Τίρυνθα, για να τις δείξει στον Ευρυσθέα και να τον πείσει ότι κατάφερε να εκπληρώσει και τον πέμπτο του άθλο.